Προσθήκη σχολίου (34 σχόλια)

Το πρόσφατο God of War αποτελεί μία κυκλοφορία ιδιαίτερα διδακτική. Η Sony απέδειξε σε ολόκληρη τη βιομηχανία πως ένα “κουρασμένο” franchise που έδειχνε να έχει χάσει την αίγλη, τη φρεσκάδα και τη βαρύτητα που είχε στο παρελθόν, μπορεί όχι απλά να “ξανανιώσει” αλλά να μας προσφέρει και  έναν τίτλο-σταθμό που έχει ήδη βρει τη θέση του μέσα στο κλειστό κλαμπ των “καλύτερων της γενιάς τους”.

Μια πανάκριβη παραγωγή με εξίσου δαπανηρή προώθηση που σάρωσε στις βαθμολογίες (94% στο Metacritic με 9,2 βαθμολογία χρηστών και 4,7/5  αστέρια στο Amazon) και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα κάνει το ίδιο και με τα βραβεία κατά τη διάρκεια της χρονιάς, το God of War αποτελεί αυτή τη στιγμή έναν βασικό λόγο για να πάρει κάποιος PS4. Έρχεται μάλιστα την κατάλληλη στιγμή, για να καλύψει το κενό που –επικοινωνιακά ως προς το μάρκετινγκ- έχει αφήσει πια Horizon Zero Dawn έναν και πλέον χρόνο μετά την κυκλοφορία του.

Το λανσάρισμα του God of War έγινε λίγο αργότερα μετά από εκείνο του Sea of Thieves, του τίτλου που μεταξύ όλων των άλλων, τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του ως “το παιχνίδι των 10€” –δεδομένου ότι μπορούσε κάποιος να το δοκιμάσει ακόμα και για ενάμιση μήνα με το προαναφερθέν ποσό στο πλαίσιο του Xbox Game Pass. Ως εκ τούτου, δεν ήθελε και πολύ για να φουντώσει η κουβέντα σχετικά με το κατά πόσο θα πρέπει να περιμένουμε μία αντίστοιχη συνδρομητική υπηρεσία από τη Sony, μόνο που όσοι περιμένουν κάτι τέτοιο, το πιθανότερο είναι να μείνουν με τη λαχτάρα.

large.game-pass-1.jpg.ca643be0b571d7ddcf

Game Pass και αποκλειστικότητες δεν πάνε μαζί

Το God of War αποτελεί έναν από τους λόγους για τους οποίους η Sony δεν πρόκειται να ακολουθήσει το παράδειγμα της Microsoft και να λανσάρει το δικό της, αντίστοιχο Game Pass. Και λέμε “έναν” διότι υπάρχουν κι άλλοι και είναι κι αρκετοί: The Last of Us Part II, Spider-Man, Yakuza 6, Detroit: Become Human, Death Stranding, Shadow of the Colossus. First ή third-party, τίτλοι σαν τους προαναφερθέντες δεν είναι απλά δυνατές αποκλειστικότητες αλλά και “system-sellers” για συγκεκριμένα κοινά.

Γιατί η Sony να δεχτεί να προσφέρει με ένα ποσό της τάξης των 10€ τον μήνα, τίτλους που ξέρει πως ένας μεγάλος αριθμός των υπαρχόντων αλλά και των δυνητικών πελατών της, θα αγοράσει sans voir; Με δεδομένο δε, ότι μιλάμε για single player εμπειρίες ως επί το πλείστον, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως σε έναν, δύο το πολύ μήνες, η ενασχόληση ενός παίκτη με οποιοδήποτε εκ των τίτλων που αναφέραμε πιο πάνω, θα έχει ολοκληρωθεί. Ακόμα χειρότερα, αν όλα τα παραπάνω –με εξαίρεση ίσως το Death Stranding, το κενό του οποίου όμως δεδομένα καλύπτεται από τις άλλες, μικρότερου βεληνεκούς αποκλειστικότητες της Sony- κυκλοφορήσουν φέτος, τότε ένας κάτοχος PS4, θα μπορούσε να τα παίξει όλα με το ποσό των 120€, όσα θα έδινε δηλαδή για δύο εξ αυτών.

Μπορεί το σενάριο αυτό να μη χαλάει κανέναν παίκτη (και ποιος δε θέλει άλλωστε να παίξει περισσότερα πληρώνοντας λιγότερα) όμως καταλαβαίνετε ότι δεν έχει νόημα για την ίδια τη Sony. Ενδεχόμενη υιοθέτηση μιας τέτοιας πρακτικής, θα μετέτρεπε όλα εκείνα τα “χρυσορυχεία” σε ζημιογόνες επενδύσεις: το God of War ξεπέρασε τις 3 εκατ. πωλήσεις μέσα στο πρώτο του τριήμερο στην αγορά. Κάντε τον λογαριασμό, υπολογίστε τι έφερε στη Sony –και έχει μέλλον ακόμα- και θα δείτε ότι η τελευταία δεν έχει κανέναν λόγο να το εντάξει σε οποιοδήποτε συνδρομητικό πακέτο, τουλάχιστον για τους πρώτους 18-24 μήνες μετά την κυκλοφορία του.

large.game-pass-2.jpg.8e03e9491c003b5c8b

Η άνεση της Microsoft

Στον αντίποδα, η Microsoft έχει την άνεση να πειραματιστεί με προτάσεις τύπου Game Pass όσο θέλει. Το Xbox One βρίσκεται πολύ πίσω από το PS4, έχοντας ηττηθεί κατά κράτος στη μάχη του τζίρου και των πωλήσεων –ακόμα και τώρα, υπολογίζεται ότι πουλάει τα μισά τεμάχια σε σχέση με το σύστημα της Sony. Οι όποιες αποκλειστικότητες υπάρχουν για φέτος ωχριούν μπροστά σε εκείνες του ανταγωνισμού. Επιπρόσθετα, το gaming δεν είναι παρά ένα μικρό κανάλι για τη Microsoft –για τα δεδομένα της πάντα- οπότε ακόμα κι αν κάτι δεν της βγει, ο κίνδυνος και οι απώλειες θα είναι μικρές. Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε την οικονομική επιφάνεια της αμερικανικής εταιρείας και βέβαια τα όποια σχέδια μπορεί να έχει για το PC gaming, με το οποίο ακόμα πειραματίζεται, καταλαβαίνουμε γιατί στην περίπτωσή της, το Game Pass μπορεί να δουλέψει.

Ας μην ξεχνάμε και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό: η Microsoft είναι μια εταιρεία συνηθισμένη σε συνδρομές, ταγμένη στο cloud. Το τελευταίο αποτελεί άλλωστε την κύρια πηγή εσόδων της πλέον, με λύσεις όπως το Azure, το Outlook και το Office 365 να γεμίζουν τα ταμεία της σταθερά σε μηνιαία βάση. Αν υπάρχει περίπτωση να δούμε αυτό το πολυθρύλητο “Netflix για videogames” κάποτε, το πιθανότερο είναι πως θα έρθει από τη Microsoft, μια εταιρεία που γνωρίζει καλά το συνδρομητικό μοντέλο, τόσο ώστε να το εφαρμόσει και στο gaming –για θυμηθείτε ποιος ήταν ο πρώτος που χρέωσε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την πρόσβαση στο δίκτυο της κονσόλας του και πέτυχε κιόλας.

large.game-pass-3.jpg.5c52050b032a4ffc48

Αλλάζει;

Το status quo που εξηγήσαμε δύσκολα αλλάζει. Από τη μία, η Microsoft και να θέλει, δεν μπορεί να κυνηγήσει αποκλειστικότητες και ο λόγος είναι απλός: δεν έχει τα στούντιο για να το κάνει. Επομένως; Το καλύτερο που μπορεί να κάνει, είναι να εστιάσει στην παραγωγή ενός, το πολύ δύο blockbuster τον χρόνο, που ο κόσμος θα θελήσει να παίξει έτσι κι αλλιώς, προκειμένου να τον σπρώξει προς το Game Pass και το Xbox LIVE Gold. Αν το καλοσκεφτείτε, μιλάμε για δύο συνδρομές των 20€ μηνιαίως που εξασφαλίζουν όμως έναν απίστευτο αριθμό τίτλων, ίσως όχι αποκλειστικών αλλά πέρα για πέρα αξιόλογων. Την ίδια στιγμή από την άλλη, η Sony αλλά και η Nintendo συνεχίζουν την πορεία τους, δίνοντας βάρος στις δικές τους, αποκλειστικές παραγωγές.

Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως και για τις τρεις εταιρείες, η στρατηγική τους δείχνει μέχρι στιγμής να αποδίδει, τουλάχιστον με βάση τους στόχους που θέτουν οι ίδιες. Η Sony συνεχίζει και πουλάει PS4 με τη σέσουλα, η Nintendo κάλυψε τη χασούρα του Wii U και βάζει πλώρη για ακόμα ψηλότερα και η Microsoft έχει επικεντρωθεί στο συνδρομητικό μοντέλο πρωτοπορώντας εκεί. Το ποιες απ’ αυτές θα συνεχίσουν να είναι εξίσου αποδοτικές σε βάθος χρόνου, θα το δούμε εν καιρώ.

  • Like 1