Το τετραήμερο που μας πέρασε, κάπου στην άλλη άκρη του κόσμου και συγκεκριμένα στην Τσίμπα, δίπλα στο Τόκιο, έλαβε χώρα το φετινό Tokyo Game Show.

Το τετραήμερο που μας πέρασε, κάπου στην άλλη άκρη του κόσμου και συγκεκριμένα στην Τσίμπα, δίπλα στο Τόκιο, έλαβε χώρα το φετινό Tokyo Game Show. ωΜπορεί να μην έχει την αίγλη της E3 και τις εταιρικές παρουσίες της gamescom, προσελκύει ωστόσο τους ίδιους επισκέπτες περίπου με την τελευταία και μάλιστα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο ενώ για την ασιατική αγορά έχει εφάμιλλη βαρύτητα με το event του Λος Άντζελες. Παραδοσιακά, το Tokyo Game Show (εν συντομία TGS) ήταν μια εκδήλωση από Ιάπωνες για Ιάπωνες: τα παιχνίδια που έκαναν την εμφάνισή τους στην έκθεση ήταν κατά βάση ιαπωνικά ενώ και οι όποιες ανακοινώσεις αφορούσαν την εκεί αγορά.

 

gallery_335201_1967_652559.jpg

 

Ε, και;

 

Μήπως τα παραπάνω σημαίνουν ότι ένας δυτικός δεν είχε να κάνει δουλειά τις μέρες που τα βήματά του τον έφεραν στο Makuhari Messe”; Ούτε κατά διάνοια! Άλλωστε, το TGS “κουβαλά” διαχρονικά μια κουλτούρα που ξεχωρίζει σε κάθε ευκαιρία: το ίδιο το Τόκιο, προεξεχούσης της συνοικίας Ακιχαμπάρα, θεωρείται εξ άλλου ως η “πρωτεύουσα” των απανταχού “otaku” και των geeks που ζουν και αναπνέουν για τα anime, τα manga και το gaming. Με αυτά κατά νου, κάθε μας “τσεκ ιν” στο Tokyo Game Show 2016 είχε και κάτι καινούριο να μας προσφέρει και επειδή από πρέπει να κάνουμε από κάπου την αρχή, πάμε να δούμε τι είχαν να μας πουν οι τρεις “μεγάλοι”.

 

Τίποτα.

 

Η Microsoft γνωρίζαμε εξ αρχής πως δεν είχε τον παραμικρό λόγο να δώσει το «παρών». Για την ακρίβεια, είχε ένα μικρό “business” booth σε μία από τις αίθουσες που διεξήχθη η έκθεση το οποίο τον περισσότερο καιρό ήταν άδειο. Η Nintendo, αν και φημολογείτο πως θα μπορούσε να παρουσιάσει μέχρι και το NX, δεν είχε καν εταιρική παρουσία στο “Makuhari Messe”. Κίνηση που αν μη τι άλλο εκπλήσσει δυσάρεστα αφού μιλάμε για το τελευταίο μεγάλο event πριν την κυκλοφορία του NX τον Μάρτιο του 2017 και μάλιστα ένα στο οποίο η Ninty θα έπαιζε “εντός έδρας”. Όχι πως έκανε βέβαια ποτέ τίποτε στο TGS για κάνει φέτος δηλαδή αλλά, κακά τα ψέματα, οι ελπίδες υπήρχαν και βάσει λογικής ήταν βάσιμες!

 

gallery_335201_1967_540900.jpg

 

Ποια μας έμεινε λοιπόν; Η Sony η οποία αν μη τι άλλο έκανε μια πλήρη εμφάνιση. Απαλλαγμένη από το άγχος του hardware, καθώς μερικές εβδομάδες πριν είχε προηγηθεί το event της Νέας Υόρκης στο οποίο παρουσιάστηκαν PS4 Slim και PS4 Pro, η Sony έφερε μαζί της στο TGS το PlayStation VR που ήταν και η ατραξιόν του χώρου. Οι ουρές ήταν απλά ασύγκριτες (οι 3,5 ώρες αναμονής της Παρασκευής έσπασαν κάθε προσωπικό ρεκόρ) αν και μιλάμε για μια εμπειρία που όντως μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που παίζει videogames κάποιος. Οι τίτλοι που είδαμε, Rez Infinite και Eagle Fight ήταν “συμπαθέστατα παιχνιδάκια” με πανέμορφα γραφικά, σούπερ ατμόσφαιρα και στιβαρό gameplay αλλά μέχρι εκεί. Όταν στην εξίσωση μπουν τίτλοι σαν τα Batman: Arkham VR, Call of Duty: Infinite Warfare και Resident Evil 7: Biohazard, τότε το πράγμα σοβαρεύει.

 

Κατά τα άλλα παίξαμε το Gran Turismo Sport που μοιάζει με το driving game που “ζητά” το PS4 όλα αυτά τα χρόνια (κάποια στιγμή η Sony θα πρέπει να κάνει κάτι με την Polyphony και την προσαρμοστικότητά της), το The Last Guardian που προσφάτως αναβλήθηκε ξανά (παιδιά, δεν θα το πιστέψετε αλλά υπάρχει) και το Horizon Zero Dawn που αν και υπόσχεται αρκετά, εμάς τουλάχιστον μας προσέφερε ελάχιστα μιας που τα πάντα, μέχρι και τα μενού ήταν στα Ιαπωνικά με αποτέλεσμα στα περίπου 15 λεπτά του demo, να μην εξοικειωθούμε ποτέ με τον χειρισμό. Και τα τρία πάντως διαθέτουν ποιότητα που ξεχωρίζει από μακριά και θα αποτελέσουν δεδομένα αποκλειστικότητες που το PS4 θα τις εξαργυρώσει.

 

gallery_335201_1967_411312.jpg

 

Ryu ga Gotoku 6 (διότι Yakuza θα αργήσουμε να δούμε)

 

Μιας που μιλάμε για αποκλειστικότητες, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στο επόμενο παιχνίδι της σειράς Yakuza ή, αν προτιμάτε, το Ryu ga Gotoku 6 μιας που αυτός είναι ο ιαπωνικός του τίτλος. Άλλωστε ο τίτλος της SEGA έχει ανακοινωθεί για Ιαπωνία μόνο μέχρι στιγμής, με τον υπόλοιπο πλανήτη να καλείται να κάνει υπομονή. Το ίδιο άλλωστε δεν κάνει εδώ και δέκα χρόνια που “τρέχει” η σειρά; Το παιχνίδι πάντως διέφερε αρκετά από τον προκάτοχό του καθώς προσφέρει πιο “στρωτό” gameplay, με βελτιωμένο animation και εξαιρετικά combos στις μάχες. Δίνει φυσικά έμφαση στο ξύλο στα σοκάκια του Kamurocho και μολονότι το σενάριο μοιάζει δυνατό (επίσης δεν έχουμε ιδέα μιας που μέχρι κι η παρουσίαση που μας έγινε ήταν στα Γιαπωνέζικα), όλα τα λεφτά είναι η ποικιλία των επιλογών που έχει ο παίκτης ως προς το τι θα κάνει και πώς θα ξοδέψει skill points και χρήματα. Με έναν ζηλευτά ανοιχτό κόσμο που δεν εστιάζει μόνο στο “main quest”, το Yakuza 6 μπορούμε να πούμε ότι είναι το… Grand Theft Auto της Ιαπωνίας!

 

gallery_335201_1967_368604.jpg

 

Ποδόσφαιρο & μπάσκετ: μια γρήγορη ματιά

 

Με το FIFA να μην υπάρχει ούτε σαν έννοια στο TGS 2016, ως προς τα αθλητικά παιχνίδια μοιράσαμε τον χρόνο μας μεταξύ Pro Evolution Soccer 2017 και NBA 2K17 –η 2K ήταν μία από τις ελάχιστες δυτικές εταιρείες που βρέθηκαν στην έκθεση. Παρ’ ότι αμφότερα έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά, ένα πρώτο σχόλιο θα το αφήσουμε –για μια πληρέστερη εικόνα μπορείτε να κατεβάσετε demos ή να περιμένετε τα reviews.

 

Το PES 2017, που λέτε, είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς που δείχνει να είναι σε θέση να κοντράρει το FIFA μετά από κάμποσα χρόνια. Ο ρυθμός εξέλιξης των παιχνιδιών είναι ικανοποιητικότατος με τον τίτλο να προσφέρει πληθώρα επιλογών ανάπτυξης δίχως να ευνοεί κάποια συγκεκριμένη. Από πλευράς γραφικών βρίσκεται και πάλι σε εξαιρετικά επίπεδα ενώ και η όλη του ατμόσφαιρα είναι σαφώς περισσότερο “ποδοσφαιρική” φέτος. Αν πάρει και κάποια πολύ συγκεκριμένα στοιχεία από το FIFA ώστε να την κάνει και αμιγώς “τηλεοπτική”, τότε του χρόνου η EA την έχει άσχημα.

 

gallery_335201_1967_858483.jpg

 

Αναφορικά με το NBA 2K17 τώρα, το τέλειο έγινε τελειότερο. Και φέτος αποτελεί τη μοναδική λύση για τους λάτρεις της “σπυριάρας” με το MyCareer, απ’ ό,τι μας είπαν οι άνθρωποι της 2K Sports, να εστιάζει περισσότερο στα πεπραγμένα του παίκτη εντός των τεσσάρων γραμμών, παρά στα… cheesy” εξωαγωνιστικά που έδινε σημασία ο Σπαίκ Λι πέρυσι. Το timing παίζει για ακόμα μια χρονιά κυρίαρχο ρόλο στο σουτ με τον μηχανισμό και τη λογική των κλεψιμάτων να έχουν αλλάξει για τα καλά: τα “double teams” όντως φέτος έχουν αντίκρισμα με τον επιτιθέμενο να καλείται να ενεργήσει άμεσα προκειμένου να μη χάσει τη μπάλα. Επιπλέον επιλογές έχουμε και στα “timeouts” ενώ και οι κινήσεις των παικτών είναι πιο σβέλτες, πιο νευρικές, παραπέμποντας ακόμα περισσότερο σε συμπεριφορά σε κανονικό αγώνα NBA.

 

Περισσότερα και για τα δύο όμως οσονούπω.

 

gallery_335201_1967_1793698.jpg

 

Persona, “Resi” και επιτέλους Nioh!

 

Κατά τα λοιπά, ασχοληθήκαμε με ουκ ολίγα ΑΑΑ παιχνίδια που βρίσκονταν στο Tokyo Game Show 2016, όλα τους από ιαπωνικές εταιρείες. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποια, με χαρά θα το κάνουμε για το Resident Evil 7: Biohazard. Δοκιμάσαμε μια διευρυμένη εκδοχή του Lantern” demo που ήταν διαθέσιμο και στη gamescom φέτος και πράγματι το παιχνίδι δεν βρίσκεται απλά σε υψηλά στάνταρ αλλά μοιάζει να έχει βρει κι αυτό το “κάτι” που είχε η σειρά στα πρώτα της επεισόδια. Ενόσω περιμέναμε να έρθει η σειρά μας, παρακολουθούσαμε δε ένα τρέιλερ με σκηνές ως επί το πλείστον από το “Beginning Hour” teaser, το οποίο όμως έφερνε αρκετά στο P.T.. Δεν παίξαμε τη VR έκδοση του παιχνιδιού, όχι επειδή δεν κατέστη δυνατό λόγω κόσμου (είχαμε… άσο στο μανίκι αξιοποιώντας μια γνωριμία με τον Μασατσίκα Καβάτα, παραγωγό της σειράς) αλλά διότι δεν βρήκαμε ποτέ τα ψυχικά αποθέματα για να το κάνουμε. Να σας δούμε εσάς που τώρα γελάτε…

 

Χαράς ευαγγέλια για τους φίλους της σειράς Souls αφού το Nioh που επιτέλους ανακοινώθηκε για τις 9 Φεβρουαρίου του 2017 μετά από 10 (!) χρόνια αναμονής, είναι “φτυστό” αυτά! Η Team Ninja έφτιαξε ένα παιχνίδι που σε πρώτη φάση ξεχωρίζει για τον βαθμό δυσκολίας του: στο demo που είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε, ο θάνατος ήταν υπόθεση ολίγων δευτερολέπτων και μερικών ενός μόνο χτυπήματος. Το gameplay ήταν πάντως πλήρες με την ανάπτυξη του χαρακτήρα να καλύπτει και τους πλέον δύσκολους στον τομέα αυτό. Αν τα τόσο δύσκολα παιχνίδια είναι το thing σας, τότε ετοιμαστείτε διότι η Koei Tecmo σας ετοιμάζει “δωράκι”!

 

gallery_335201_1967_365963.jpg

 

Το Persona 5 που περιμέναμε πώς και πώς να δούμε, το είδαμε μεν, αλλά μέχρι εκεί: ο τίτλος ήταν πλήρως στα Ιαπωνικά με αποτέλεσμα, λόγω και του απαιτητικού του gameplay να μην είναι εφικτό να παίξουμε κιόλας. Όπως συμβαίνει διαχρονικά με τη σειρά μιλάμε για ένα παιχνίδι JRPG με ήρωες που διαθέτουν υπερδυνάμεις και στόρι τόσο “πειραγμένο” ώστε να ανταποκρίνεται στα γούστα των Ιαπώνων –μην ξεχνάτε ότι η Atlus ξεκίνησε να δουλεύει σε αυτό αμέσως μόλις τελείωσε με το Catherine. Οι μάχες εξελίσσονται σε turn-based περιβάλλον με το στοιχείο της στρατηγικής να είναι ιδιαίτερα δυνατό. Αφού να σκεφτείτε ότι παρατηρήσαμε μέχρι και στοιχεία multiplayer με τους παίκτες να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν ένα in-game app για να συνεννοηθούν με χαρακτήρες (!) και άλλους παίκτες μέσω PSN. Ωραίο δείχνει, ό,τι πρέπει για τους φαν της σειράς –που θα πρέπει να κάνουν πάντως υπομονή αφού εκτός Ιαπωνίας βγαίνει τον Φεβρουάριο του ’17.

 

Πολύ καλή περίπτωση, τέλος, ήταν και το Tekken 7 το οποίο παίξαμε στο TGS αφού μια μέρα πριν το είχαμε “λιώσει” σε ένα από τα arcades της συνοικίας Ακιχαμπάρα. Η σειρά χρειαζόταν ένα καλό “reboot” σε θέμα προσέγγισης και το έβδομο επεισόδιό της φαίνεται να κάνει ακριβώς αυτό. Μάλιστα ήμασταν από τους τυχερούς της έκθεσης αφού παίξαμε με arcade sticks για μια ακόμα πιο “ορίτζιναλ” εμπειρία. Στις μάχες που δώσαμε, τα animations έμοιαζαν με “χορογραφίες”, τα combos έβγαιναν αναίμακτα (μέσα σε ένα τεταρτάκι καταφέραμε να απομνημονεύσουμε κάποια, φανταστείτε) ενώ όντως καθένας από τους χαρακτήρες που δοκιμάσαμε (Heihachi, Devil Jin, Jin Kazama, Nina Williams, Yoshimitsu), απαιτούσε διαφορετική προσέγγιση. Υπολογίστε ότι κυκλοφορεί στις αρχές του 2017 –άγνωστο ακόμα το πότε ακριβώς- και κάντε τα κουμάντα σας.

 

gallery_335201_1967_831261.jpg

 

Made by Japanese for Japanese

 

Αν και το Tokyo Game Show συνιστά event οργανωμένο από Ιάπωνες για Ιάπωνες, δεν μπορεί να μην το εκτιμήσει κανείς ακόμα κι αν προέρχεται από τη δύση –φτάνει φυσικά να ασπάζεται την κουλτούρα του gaming. Κι ας ανακηρύσσει καλύτερο παιχνίδι του το Splatoon. Κι ας μοιράζει δύο βραβεία στο Monster Hunter Cross. Κι ας είναι το Call of Duty: Black Ops III ο μοναδικός δυτικός τίτλος που επαίνεσε. Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς το cosplaying που έδινε κι έπαιρνε εντός και εκτός του εκθεσιακού χώρου, το VR που είχε την τιμητική του (το “παρών” πέραν της Sony, έδωσαν η HTC με το Vive που δεν έχει καμία σχέση με PS VR και Oculus Rift και η Futuretown που με το booth που είχε στήσει, “απογείωσε” την όλη εμπειρία), τα καταστήματα που είχαν στήσει μέσα στην έκθεση αλυσίδες της πόλης και εταιρείες σαν τη Square Enix (είχε άλλο χώρο ως Square Enix Presents και άλλο ως Square Enix Music), τη SEGA και την Capcom και βέβαια τα indie games του PlayStation που έχοντας σχεδόν μισή αίθουσα για πάρτη τους μόνο απαρατήρητα δεν περνούσαν, τα όσα είχε να κάνει κανείς στο “Makuhari Messe” δεν ήταν και λίγα.

 

Η εμπειρία του Tokyo Game Show, σε συνδυασμό με τα όσα έχει να προσφέρει το ίδιο το Τόκιο, Ακιχαμπάρα προεξεχούσης, αποτελούν επαρκέστατες αφορμές για να αρχίσει να σκέφτεται κάποιος το ταξίδι 15-16 ωρών στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Συνυπολογίστε και τη μοναδική κουλτούρα των Ιαπώνων και μιλάμε για ταξίδι ζωής, όχι αστεία…

 

*Όπως ανακηρύχθηκε από το Monocle πέρυσι.