Νόαμ Τσόμσκι: "Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για να σας ελέγχουν το μυαλό"

[HALF EVIL]

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

 

1. Η τεχνική της διασκέδασης

 

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

 

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

 

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του.

Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

 

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

 

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990.

Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

 

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποιήση)

 

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

 

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

 

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

 

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

 

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

 

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

 

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

 

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

 

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

 

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

 

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

 

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ.

Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.

Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

 

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το "κόκκινο χάπι" που έλεγε ο Μορφέας στόν Νίο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά.

[MovingShadow]

Ωχ τωρα , Παρασκευιάτικα......δεν βαριέσαι τέτοιες συζητήσεις???

[phanispal]

Μη μας απασχολείς με τέτοια θέματα, άσε μας να βγούμε να περάσουμε καλά :Ρ

[Superuser]

^Νομίζω ότι έχεις χειραγωγηθεί με την τεχνική Νο1..

[HALF EVIL]

Βγαίνετε ακόμα;

[phanispal]

Ναι, δε βλέπεις;

[viper2005]

να μου ελεγες τα boobies να ελεγα okay

αλλα ολα αυτα τα ακαδημαικα...?

[HALF EVIL]

Ναι, δε βλέπεις;

 

Αφού μέσα είσαι.

[nvel]

11. Η τεχνική της διαδικτυακής απάτης

 

γράφουμε οτιδήποτε θέλουμε να περάσουμε στις μάζες, το κυκλοφορούμε στο διαδίκτυο, το αποδίδουμε σε κάποιον που γνωρίζουν οι μάζες και οι μάζες το πιστεύουν αφού ως γνωστό οι μάζες θεωρούν πραγματικό οτιδήποτε γράφεται στο διαδίκτυο

[HALF EVIL]

11. Η τεχνική της διαδικτυακής απάτης

 

γράφουμε οτιδήποτε θέλουμε να περάσουμε στις μάζες, το κυκλοφορούμε στο διαδίκτυο, το αποδίδουμε σε κάποιον που γνωρίζουν οι μάζες και οι μάζες το πιστεύουν αφού ως γνωστό οι μάζες θεωρούν πραγματικό οτιδήποτε γράφεται στο διαδίκτυο

 

Αν το θέτεις προσωπικά, ειλικρινά που διακρίνεις το συμφέρον πίσω από πόστ;

Αν γενικά,

Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

 

Ο αντίλογός σου σε ένα προς ένα τα σημεία θα ήταν ιδιαίτερα επικοδομητικός.

[V for Vagelis]

Αν γίνεται, βάλε και πηγή.

[nvel]

το θέτω προσωπικά αλλά όχι στο δικό σου πρόσωπο αλλά του πραγματικού συγγραφέα sylvain timsit

[HALF EVIL]

Αν γίνεται, βάλε και πηγή.

 

Πηγή: http://on-news.gr

 

Και ο αντίλογος

 

Κριτική στις 10 Στρατηγικές Χειραγώγησης (μια Μεγάλη Απάτη) Noam Chomsky’s 10 media manipulation strategies are a hoax! 15/01/2011

 

Filed under: 2011,humor,humour,πολιτική - politics,ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ,Δημιουργική Κριτική,ΚΟΙΝΩΝΙΑ,Κοινωνικά Ζητήματα,Μπλογκόσφαιρα,ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,Χιούμορ,κράξιμο — Omadeon @ 05:24

Tags: Conspiracy Theories, Greece, Hoaxes, humor, humour, Internet Hoax, Κριτική, Πολιτική, Συνωμοσιολογία, Τσόμσκυ, Χιούμορ, Noam Chomsky, politics, Social Sciences

 

Noam Chomsky

Αυτή την απάτη, που… έχαψαν αμάσητη πολλοί… την αποκάλυψε η Enfant De L’Haute Mer (πρώτη φορά στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα) με την ανάρτηση: “Chomsky: ουδέποτε έγραψα τις «10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» ή το hoax της χρονιάς !”

• English Section: Please click HERE.
  

…Το κείμενο μου φάνηκε (λέει ο

Bricmont

) ότι

υπεραπλουστεύει

και

διαστρεβλώνει την σκέψη του Chomsky

,

και μια που δεν έβρισκα το αγγλικό πρωτότυπο και για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο. Ιδού η απάντησή του:

«

Δεν έχω

την παραμικρή ιδέα

από

πού

προέρχονται όλα αυτά…

[...]

Η προφανής επιτυχία

αυτού του κειμένου,

δείχνει ξεκάθαρα την παρανόηση της σκέψης του Chomsky σχετικά με την «χειραγώγηση»

, τόσο

εκ μέρους μερίδας

υποστηρικτών

του,

όσο

και εκ μέρους των

πολέμιών

του…

Πρόκειται για έναν υποτιθέμενο δεκάλογο που -δήθεν- “έγραψε ο Τσόμσκυ”, ενώ… όχι μόνο ΔΕΝ τον έγραψε, αλλά και δεν θα μπορούσε ποτέ να τον είχε γράψει, για κάποιους… σοβαρούς λόγους που πρέπει να διαβάσετε πιο κάτω , μπας και… βάλετε μυαλό, όσοι χάψατε το μύθο. Βέβαια… έχετε σοβαρό ελαφρυντικό: -Ο δεκάλογος είναι πειστικός! Ακόμη κι εγώ, όταν τον πρωτο-διάβασα, αναρρωτήθηκα ΑΝ είναι πραγματικά του Τσόμσκυ (“ή μήπως έγινε κάνα λάθος” -σκέφτηκα- και θα δείτε ΓΙΑΤΙ), αλλά έτεινα να συμφωνήσω μαζί του, σαν πρώτη αντίδραση, όπως όλοι. Το αστείο είναι ότι -άθελά του- ο αρχικός συντάκτης του δεκαλόγου κατάφερε ακριβώς αυτό που… καταγγέλλει ο ίδιος ο δεκάλογος: Χειραγώγησε επιτυχώς τους πάντες, πιο αποτελεσματικά από τις ίδιες τις “10 στρατηγικές χειραγώγησης”, οι οποίες… ανεξάρτητα από το (αποδεδειγμένο) γεγονός ότι ΔΕΝ γράφτηκαν από τον Τσόμσκυ, είναι (κατά το 75% περίπου)… μούφες (αν τις αναλύσετε καλά) και ΕΚΕΙ -δυστυχώς- την… πατήσατε όλοι και όλες ανεξαιρέτως (κι εγώ… μαζί σας, βέβαια… εν μέρει). Εεεμ, ΤΙ είμαι; -Αλάνθαστος… παψ; Δεν το πιστεύετε; ΟΚ, ελπίζω να πεισθείτε σε λίγο! Βέβαια… ΔΕΝ είναι όλος ο δεκάλογος εντελώς λάθος. Κάθε “στρατηγική χειραγώγησης” (πλην της δεκάτης που είναι σκέτη μούφα) έχει και σημαντικό ποσοστό αλήθειας, μαζί με ένα ποσοστό πλάνης που περνάει απαρατήρητο, έτσι ώστε ο αναγνώστης καταπίνει το αποτέλεσμα σαν σύνολο, χωρίς να ξέρει ότι την πάτησε σαν… αγαθιάρικο σκυλάκι που βρήκε… νόστιμα λουκανικάκια, μη γνωρίζοντας ότι περιέχουν φόλα! Οταν διαπίστωσα ότι ο δεκάλογος είναι ψεύτικος, το πρώτο που υπέθεσα είναι ότι ο συγγραφέας του είναι… Μεγάλος Φαρσέρ, με πολλή μαγειρική μαεστρία, έτσι ώστε να τρώμε τα λουκανικάκια του ένα-ένα, με αυξανόμενες (αλλά αρχικά μικρές) δόσεις… φόλας, μέχρι που -στο τέλος- τρώμε απρόσεκτα και τη “στρατηγική Νο.10″ χωρίς να πάρουμε χαμπάρι ότι είναι…. σκέτη φόλα 100% (μόνο γεύσης λουκάνικου… χωρίς κρεατάκι). (Γουφ-γουφ, αρφ-αρφ…)

Βέβαια, ο δεκάλογος δεν είναι φάρσα. Το 2002, κάποιος Γάλλος… αναρχο-θεοσοφιστής(!), o Sylvain Simsit, γνωστός παρανοϊκός συνωμοσιολόγος (που πιστεύει ότι… μας κυνηγάνε εξωγήϊνοι, κλπ. αν δείτε το σχόλιο ΕΔΩ) τον έγραψε για να εκφράσει τις ιδέες του, αλλά… (ίσως) θέλησε να του προσθέσει κύρος, παρουσιάζοντάς τον ψευδώς σαν κείμενο “του Noam Chomsky”. Για τις λεπτομέρειες της γέννησης και της εξάπλωσης του δεκαλόγου, διαβάστε το ποστ της Enfant De L’Haute Mer “Chomsky: ουδέποτε έγραψα τις «10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών». Εδώ, θα ασχοληθούμε όμως με τον ίδιο το δεκάλογο, εντοπίζοντας τις… φόλες, δηλαδή τα λανθασμένα στοιχεία του, που… σχεδόν κανείς δεν έκατσε να αναλύσει και να κριτικάρει συστηματικά.

Πριν προχωρήσουμε στην κριτική ανάλυση, θα ήθελα όμως να πω ότι πάρα πολλά blogs και sites (ελληνικά και ξένα) εξακολουθούν να έχουν αναρτημένες αναδημοσιεύσεις του δεκαλόγου χωρίς τη διόρθωση (ότι δεν ειναι του Τσόμσκυ). Μέχρι και χθεσινή αναδημοσίευση βρήκα (σε βραζιλιάνικο site) που δεν έχει ιδέα ότι ο δεκάλογος δεν είναι του Τσόμσκυ. Επίσης διαπίστωσα ότι…. οι περισσότεροι που έκαναν τη διόρθωση, δεν πρόσθεσαν… καμμία κριτική ή αμφιβολία για την αξιοπιστία του ίδιου του κειμένου (ανεξάρτητα από συγγραφέα). Στο Ελληνικό διαδίκτυο, ορισμένοι δημοσιογράφοι, όταν κατάλαβαν ότι την πάτησαν, απέφυγαν επιμελώς να αναφέρουν την πηγή της διόρθωσης (το ποστ της Enfant) ενώ το ήξεραν, αποδεδειγμένα! Αυτό είναι σεσημασμένη δημ(οσ)ιογραφική αλητεία και ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που Ελληνες δημοσιογράφοι αποσιωπούν τις διαδικτυακές πηγές τους, είτε για να πουλήσουν μούρη (παριστάνοντας ότι η πηγή είναι οι… ίδιοι), είτε λόγω γαϊδουρινής ισχυρογνωμοσύνης. Η αλητεία της μη-αναφοράς πηγών (ειδικά διαδικτυακών) στο ελληναράδικο δημ(οσ)ιογραφικό κύκλωμα, είναι δυστυχώς κανόνας και θεσμός. Π.χ. ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος του site της αθλητικής εφημερίδας “Sport Day” δεν αναφέρει από ΠΟΥ ειδοποιήθηκε για την πατάτα του, αποδίδοντας τη διόρθωση σε αόριστη πηγή (που δεν κατονομάζει! -ΓΙΑΤΙ άραγε και μετά… γράφει ειδικό ποστ “Η απολογία ενός παραπλανημένου” (κλαψ-λυγμ) όπου… αντιγράφει, όπως-όπως, το κείμενο της Enfant De L’Haute Mer, με εσκεμμένες αλλαγές που-και-που… για να μη φανεί η πραγματική του πηγή! Αλλά… σαν να μην έφτανε αυτό, βγήκε κι άλλος (απ’ το ίδιο τσουβάλι -ο Βασίλης Κουφόπουλος- να παινέψει τον…. ήρωα Χαραλαμπόπουλο, επειδή -δήθεν- “απολογήθηκε δημοσίως”, θεωρώντας τον και… “εξαίρεση” από πάνω (δηλαδή… παραδέχεται σαν κανόνα το γενικό σκυλολόϊ). Όμως πάπαλα η “απολογία” (κλαψ-λυγμ) χωρίς πηγή. Απολαύστε και…. φτύστε (το ποστ εδώ):

….ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος, εξηγεί πως και εκείνος με τη σειρά του παραπλανήθηκε από το δημιούργημα του γάλλου μπλόγκερ, Sylvain Timsit, γράφοντας νέο άρθρο στη “Sportday” (

http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=32808&autid=6&sn=13

).

-Και… ΠΟΥ το έμαθε αυτό, ότι “ήταν δημιούργημα του Sylvain Timsit“? Μήπως… του το είπε… ένα πουλάκι, το ίδιο που… τον τάϊσε και το ποστ της Enfant? (για να το… ρημάξει μετά… στην αντιγραφή, χωρίς να αναφέρει καν πηγή;) Αυτά είναι δημιογραφικές αλητείες και κουτοπονηριές...

Σε μια εποχή όπου έχουμε “διανοούμενους” δημοσιογράφους, που δεν αναφέρουν την πηγή των άρθρων που μεταφράζουν μέχρι τελευταίας λέξης,

είναι σημαντικό, να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, αληθινά σοβαροί, όπως ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος που “απολογούνται για την παραπλάνησή τους” δημοσίως. Τα λάθη άλλωστε μέσα στο παιχνίδι είναι…

-ΤΙ καφρίλα είναι αυτή; Γιατί ΤΟΣΟΙ πολλοί Ελληνες δημοσιογράφοι βγάζουν ΤΟΣΗ καθικίλα και κόμπλεξ στο διαδίκτυο; Με ΠΟΙΟΥΣ νομίζουν ότι έχουν να κάνουν εδώ; -Με τα… πρόβατα που βόσκαν (και αποβλακώνανε) μέσω του Τύπου και της τηλεόρασης, τόσα χρόνια; Ορισμένοι κουτοπόνηροι νιούμπηδες δημιογράφοι πρέπει να καταλάβουν ότι εδώ στο διαδίκτυο “αφέντες” είναι ο ΙΔΙΟΣ ο λαός του (=εμείς) και από το δικό μας “μάτι” δεν γλυτώνει κανείς.

• Τουλάχιστον υπήρξε κάποιος (εδώ) που παραδέχτηκε και διόρθωσε το λάθος, όπως έπρεπε…
  

Ενυγουαίη, πάμε τώρα στον ίδιο το δεκάλογο. Ας ξεκινήσουμε από την πιο μεγάλη μούφα του, τη “στρατηγική νούμερο 10″:

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Αυτά είναι παρανοϊκές τρίχες. Η “εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων” είναι μια μπούρδα που (ίσως) εκφράζει και την αλαζονεία του συστήματος, αλλά δεν έχει προχωρήσει τόσο σημαντικά, εδώ και δεκαετίες. Η ίδια η μηχανιστική και “μπηχαιηβιοριστική” ιδεολογία της (κατεστημένης) Ψυχολογίας εξασφαλίζει την… ασχετοσύνη και άγνοια των “ειδικών” για τον ανθρώπινο ψυχισμό. ΑΝ κινδυνεύουμε από κάτι, αυτό δεν είναι τούτη… η συνωμοσία “επιστημονικής κατανόησής μας” αλλά η υπαρκτή και αποδεδειγμένη τάση της Εξουσίας για παρακολούθηση και αστυνόμευση του (κάθε) πολίτη. Ο κίνδυνος όμως, αν πιστέψουμε τη μπούρδα, είναι να παρανοήσουμε υπέρ το δέον και χωρίς λόγο. Μάλιστα με τρόπο που… συμφέρει το σύστημα. Θα την πατήσουμε τότε, όπως πολλοί… έγκλειστοι ψυχιατρικών κλινικών που ενθαρρύνονται να νομίζουν πως ο γιατρός τους “ξέρει τα πάντα γι’ αυτούς”, ενώ ξέρει συνήθως ελάχιστα και ασχολείται κυρίως με “συμπτώματα“.

Ε, αντί να κάθεστε στον καναπέ ή να… χαλιέστε με το δεκάλογο, παρανοώντας πως κάποιοι “ειδικοί” ξέρουν πριν από σας για σας (=ωραίο διαφημιστικό σλόγκαν, ε …πότε σκοπεύετε να… κλάσετε, διαβάστε κάτι πιο σοβαρό μπας κι ενημερωθείτε για την πραγματική καταστολή. Π.χ. αυτό: Για την απαγωγή του Δ. Παπαδάτου (με καυτά στοιχεία για πραγματική “Γκεστάπο” ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα, με βασανιστήρια, κλπ. – Radical Desire blog) - ΚΑΙ με αποδείξεις, ότι… όχι μόνο δεν ξέρουν ΤΙ σκεφτόμαστε, αλλά… δεν ξέρουν “που παν τα τέσσερα”).

Η παράνοια πως “ξέρουν τον εαυτό μας καλύτερα από εμάς” είναι πολύ επικίνδυνη, όχι μόνο γιατί ενθαρρύνει την παραίτηση, την παράλυση και την υποταγή, αλλά και γιατί αποπροσανατολίζει και αποδυναμώνει τα πιο σημαντικά μας “όπλα”: Την αυτογνωσία και τη ριζοσπαστική συνείδηση, που… κανένας “Μεγάλος Αλελφός” δεν μπορεί να υπερβεί, όσο καλά κι αν (μας) παρακολουθεί.

Τώρα… αν και αληθεύει -βέβαια- ότι οι εξουσίες έχουν κάνει άπειρες έρευνες για να πετύχουν τον απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων… η μοναδική “μεγάλη πρόοδος” αφορά τεχνικές βασανιστηρίων χωρίς ίχνη (για κρατουμένους) και “θεραπείες σοκ” (για ολόκληρους λαούς – με την έννοια της Naomi Klein). Αλλά (ακόμη πιο φριχτά) βασανιστήρια υπήρχαν ανέκαθεν, ενώ η επίδραση των πολιτικών “μέτρων σοκ” πάνω μας ακυρώνεται όταν τα κατανοήσουμε πλήρως. Κανένας συνειδητός λαός δεν υπακούει σε “θεραπείες σοκ”, εκτός αν εξαπατηθεί, αλλά… η εξαπάτηση δεν ισούται με “έλεγχο του νου”. Π.χ. το ότι μεγάλο ποσοστό Ελλήνων είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να… ψηφίζουν… ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, δεν αφορά καμία σοβαρή “επιστημονική γνώση του ψυχισμού τους”, ούτε την… τηλεπάθεια κανενός Παντογνώστη Μπαμπά / Μεγάλου Αδελφού. Είναι θέμα προπαγάνδας, ΜΜΕ, κ.οκ. …και όσο για τον πραγματικό “Μεγάλο Αδελφό”, όχι τον… Παντογνώστη “μεγάλο άλλο” – ™ Lacan …δείτε π.χ. το ποστ της KnowDame σε αυτό το blog: Καλώς ήρθατε στον Θαυμαστό Νέο Κόσμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ή την αφανή δικτατορία νέου τύπου)

• Εν κατακλείδι: Κανένας δεν μπορεί να “γνωρίζει πιο καλά τον εαυτό σου από σένα” ΑΝ εσύ τον γνωρίζεις καλά! (και… μην παρανοείς, βλάκα)!
  
• Ο έλεγχος της ζωής μας, ωστόσο, υπάρχει και εντείνεται. Αυτό είναι όμως θέμα βιοπολιτικής, όπου -πάλι- η αυτογνωσία είναι το πιο μεγάλο όπλο
  

Πάμε τώρα (σε αντίστροφη αριθμητική σειρά) στις υπόλοιπες “στρατηγικές”:

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

Αυτό είναι πολύ παλιό και… ηλίθιο κόλπο, που δεν απαιτεί και.. ιδιαίτερη “στρατηγική”! Το κάθε γουρούνι μπορεί να προσπαθήσει να το κάνει, βέβαια, σε βάρος κάποιων (αν είναι… μαλάκες) όπως π.χ. ο Πάγκαλος στον… κοπρίτη τον Ελληνικό λαό (που τον ανέχεται και δεν έκανε ακόμη… επανάσταση). Σιγά τ’ αυγά… μη σπάσουν, έχουν και… κοντινή ημερομηνία λήξης! Ε, εδώ που τα λέμε το παλιό αυτό κόλπο είναι και… δοκιμασμένο, ιδιαίτερα αποδοτικό (και μια μέρα… θα μας πούνε και μαλάκες” – ™ Miliokas). Στην Ελλάδα φοριέται πολύ, από το ΠΑΣΟΚ. OK, σημαντικό το ποσοστό αλήθειας εδώ. Πάσο… (λόγω βλακείας του κόσμου)

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

Σ’ αυτό… χμ… δεν αντιλέγω και τόσο. Μόνο που… για να τσιμπήσει κάποιος, πρέπει -απαραίτητα- να είναι ο ίδιος… ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος. Εκτός αν …είναι βλάκας ντροπαλός και μορφωμένος, βέβαια (ο… αρχικός συγγραφέας του δεκαλόγου)? Ε, ΔΕΝ λέει και τίποτα, αυτό. Αλλωστε η “μετριότητα” (που όντως προωθείται) ΔΕΝ ισούται με απλή ηλιθιότητα, χυδαιότητα και αμορφωσιά. Ξέρουμε, π.χ. εδώ στα μπλογκ ΚΑΙ troll που είναι… βλαμμένες μετριότητες, με “καλούς τρόπους”, PhD και (σχετικά) υψηλό I.Q. (και πάλι… σιγά τ’ αυγά)!

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Εδώ συμφωνούμε, αλλά… αυτό είναι θέμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Γίνεται σχεδόν φανερά, δεν αποτελεί κάτι κρυφό, ούτε είναι κρυμμένη και ύπουλη “τεχνική χειραγώγησης”, τώρα πια. Περισσότερο ίσως οφείλεται σε οικονομικά αίτια παρά σε κοινωνικά ή “μεγαδελφικά”. Π.χ. πολιτικές λιτότητας, με περικοπές κονδυλίων για την παιδεία, σε συνδυασμό με εξασφάλιση της ποιοτικής παιδείας για την άρχουσα τάξη (και υποβάθμιση της παιδείας των πολλών). Καλύτερα διαβάστε ένα καλό manual… σύχρονου μαρξισμού, ή το εξαιρετικό άρθρο της KnowDame (στο blog μας): Η Εκπαίδευση στα Χρόνια του Νεοφιλελευθερισμού.

Τέτοιοι “δεκάλογοι” είναι καλοί για πολιτικά… νηπιαγωγεία. Με… πορδές δεν βάφει κανείς αυγά (ακόμη και.. καφετιά). Ούτε αναβαθμίζει την παιδεία, η συνωμοσιολογία του κειμένου, στο τέλος : “(βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους)”. (αθόρυβες… κλανιές για ήρεμες πορδές, άααντε γειά…)

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

Αυτό είναι δυστυχώς… σε μεγάλο βαθμό μια σούπερ-απλοϊκή ημι-παρανοϊκή μπούρδα ολκής. Και λέω “σε μεγάλο βαθμό”, διότι έχει κι ένα μικρό ποσοστό αλήθειας, βέβαια. Π.χ. η συναισθηματική ταύτιση του θεατή με το (π.χ. δακρύβρεχτο ή μελοδραματικό) Θέαμα είναι κάτι επιθυμητό (κυρίως για το… ταμείο του σινεμά, ή για κάποιον δραματοποιό προπαγανδιστή). Αλλά το να πεις έτσι… στεγνά κι απλοϊκά, ότι “για όλα φταίει το πολύ συναίσθημα”, ή -ακόμη χειρότερα- ότι “αυτό επιδιώκει το σύστημα”, είναι σαν να εθελοτυφλείς για ένα σωρό άλλα, πιο σημαντικά (και ενίοτε αντίρροπα) πράματα. Εξίσου καλά π.χ. μπορεί να πει κανείς, ότι το σύστημα προωθεί (στη δουλειά του καθενός) το ακριβώς αντίθετο: - την υπακοή σε ολοένα και περισσότερο ψυχρούς (δήθεν λογικούς) κανόνες, που κάνουν τον εργαζόμενο ακόμη πιο αποξενωμένο απο τα συναισθήματά του.

Εξάλλου, αν το συναίσθημα τυφλώνει την “ικανότητα για λογική σκέψη”, σ’ αυτό συνήθως δεν φταίει το ίδιο το συναίσθημα αλλά ο τρόπος που διοχετεύεται, το είδος του, η (ενδεχόμενη) λανθασμένη ταύτιση (και αποξένωση από τον πυρήνα) ή ένα σωρό άλλες παράμετροι. Πρωτίστως όμως, η δυσκολία λογικής σκέψης οφείλεται σε άλλου είδους ανεπάρκειες, εντελώς διαφορετικές από την υποτιθέμενη υπερβολή ή κατάχρηση του συναισθήματος. Σχεδόν καμμία χώρα δεν εκπαιδεύει άλλωστε, σήμερα, τα παιδιά της στην ίδια τη λογική, ή την καλλιέργεια του στοχασμού γενικά, με επαρκή τρόπο. Και -στην τελική- όποιος βιώνει τα δικά του συναισθήματα με υγιή τρόπο, τείνει να σκέφτεται και πιο καθαρά. Αν δεν σκέφτεται σωστά, κάτι άλλο συνήιως δεν πάει καλά. ΔΕΝ θα σκεφτεί καλύτερα π.χ. αν γίνει ψυχρός και… αντι-συναισθηματικός. Τέλος… αυτή η “στρατηγική” βρωμάει αποφυγή ή άρνηση ενός άλλου, αντίθετου προβλήματος. Δηλαδή ίσως αποτελεί “χάδι” εκλογίκευσης του αναγνώστη για τη δική του… απώλεια συναισθήματος (κάνοντάς τον να νιώθει μέχρι και… περήφανος ή τυχερός, αν νιώθει λιγότερο…). (το θέμα είναι πάντα- να μη σπάσουν τ’ αυγά).

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Αυτή η στρατηγική συζητιέται. Εν μέρει είναι “standard bookwork” για έναν ψυχολόγο (και πολλοί άλλωστε δουλεύουν σαν σύμβουλοι διαφημιστών), ειδικά όταν αφορά προϊόντα που -για να καταναλωθούν- πρέπει να διεγείρουν την παιδική πλευρά του αποδέκτη των διαφημίσεων. Ενίοτε χρησιμοποιούνται -πράγματι- και σαν τεχνικές λανθάνοντος (και μη-) αυταρχισμού, από το κράτος ή τα ΜΜΕ, κ.ο.κ. Παρόλ’ αυτά, πρέπει να είσαι και λίγο βλάκας, για να δεχτείς π.χ. να σου μιλάει ο άλλος υποτιμητικά, σαν να είσαι παιδάκι. Αυτά ίσως στην Ελλάδα… πείθουν λιγότερο, παραδόξως γιατί οι Ελληνες τα έχουν ήδη υποστεί, είτε από τη συμπεριφορά μπάτσων, είτε στο στρατό (οι άντρες) κ.ο.κ. Περισσότερο είναι πρόβλημα άλλων χωρών, με άκρον άωτον τις Η.Π.Α. όπου το “infantilization” (=παιδιαριοποίηση?) είναι καθημερινότητα -δεν ξέρω όμως πόσο, γιατί… δεν πήγα ποτέ εκεί (ούτε θάθελα -χεχε- Σιγά μην κουβαλήσω και τα… αυγά!)

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

Αυτές οι 2 “στρατηγικές χειραγώγησης” (3 και 4) είναι οι μόνες που θα μπορούσαμε να πούμε ΣΩΣΤΕΣ (ή σε πολύ μεγάλο βαθμό σωστές). Εξηγούνται άλλωστε θαυμάσια και σε ένα σωρό άλλα άρθρα ή βιβλία, ακόμη και… επίσημες μελέτες για την εφαρμογή (αντι-λαϊκών) πολιτικών, όπως ένα… περιβόητο εγχειρίδιο “λιτότητας” (που είχαμε δημοσιεύσει και σε αυτό το blog: Ο ωμός τσελεμεντές του ΔΝΤ για συντριβή υπόδουλων λαών). Αν βέβαια δεν τις ξέρατε είναι καλό που τις μάθατε τώρα, σε 2 παραγράφους. Παρόλ’ αυτά… έχετε ακόμη ΜΠΟΛΙΚΗ δουλειά! (τα αυγά είναι πολλά, αλλά… σιγά τ’ αυγά).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

Αυτή η “στρατηγική νούμερο 2″ είναι ένα… πολύ κακό κακέκτυπο ενός ρεζουμέ του βιβλίου “Δόγμα Σοκ” της Naomi Klein. Διαβάστε τουλάχιστον κάποια άρθρα γι’ αυτό (αν όχι το ίδιο το βιβλίο) και… θα ωφεληθείτε πολύ περισσότερο (από το “δεκάλογο”)! …ή δείτε και το ευχάριστο βίντεο (με ελληνικούς υπότιτλους και αποσπάσματα ειδήσεων εποχής) με τη Naomi Klein, στο εξής ποστ:http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=B7dP_jjOpE8

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Ε, λυπάμαι αλλά ενώ… σε πρώτη ανάγνωση αυτό μου είχε φανεί ΚΑΙ σ’ εμένα σωστό, αρχικά, ΑΝ καθήσετε να το αναλύσετε όπως εγώ, γραμμή-γραμμή, θα εκπλαγείτε με το πόσο… μεγάλη, κοινότοπη μπούρδα ειναι! Πρώτα-πρώτα, εμείς εδώ στο διαδίκτυο (που… δεν είμαστε και “χθεσινοί” -χεχε) ξέρουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, κάθε μέρα και κάθε στιγμή, πόσο τεράστιο πρόβλημα είναι η Υπερφόρτωση Πληροφορίας. Μάλιστα ήμουν από τους πρώτους στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα που αναφέρθηκε επίμονα στο πρόβλημα αυτό (χωρίς να έχω την… μεγαλομανή αυταπάτη ότι ήταν πρωτοτυπία διεθνώς). Information Overload, φίλες και φίλοι. Γκουγκλίστε το, να… στραβωθείτε από την Υπερφόρτωση Πληροφορίας, της… ίδιας της φράσης “Υπερφόρτωση Πληροφορίας“. ΤΙ άλλο να πω; Εδώ στο διαδίκτυο, μάλιστα, δεν είμαστε σαν τους… ηλίθιους εξω-διαδικτυακούς τηλεορασόβιους που ζούν σε αποχαύνωση λόγω ΑΧΡΗΣΤΗΣ απόσπασης προσοχής, για την οποία ευθύνονται… κυρίως οι ίδιοι, αφού δεν έμαθαν την ΑΞΙΑ της πληροφορίας μέσω διαδικτύου. Εμείς όμως ξέρουμε ήδη πολύ καλά, ότι η Υπερφόρτωση Πληροφορίας είναι τεράστιο, υπαρκτό και σχεδόν αξεπέραστο πρόβλημα του διαδικτύου (και του μέλλοντος)… που προκαλεί (αν δεν έχεις το νου σου) ΑΠΕΙΡΗ “απόσπαση προσοχής”, χωρίς όμως… να ρίχνουμε το φταίξιμο κάπου αλλού, π.χ. σε κάποιους “κακούς”. ΣΙΓΑ μην την κατευθύνουν κιόλας, οι “κακοί”, αυτή την ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει. (αν και η δυνατότητα υπάρχει και ήδη προσπαθούν… χύμα στο κύμα). Ομως είναι τσουνάμι που όλα τα ακυρώνει, που τηλεοράσεις και πολιτικούς αποστομώνει… μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. (αααχ… συγνώμη που έκλασα αθόρυβα, έφαγα ΠΟΛΛΑ αυγά).

Πάντως… μια και την κάτσαμε τη βάρκα, αγοράσαμε δεκάλογο αρωμάτων λευτεριάς και μας προέκυψαν μόνο αυγά κι ευωδιαστές… κλανιές, γιααα κοιτάχτε λίγο, τώρα, και έναν… ΓΝΗΣΙΟ αναλυτικό κατάλογο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ τεχνικών χειραγώγησης, που σχεδόν όλες αφορούν κάποια μορφή “απόσπασης προσοχής”, αλλά… όχι την απλοϊκή μπούρδα του εν λόγω δεκαλόγου (που… αν είχε γράψει ο Τσόμσκυ τέτοιο δεκάλογο, θα είχα, κι εγώ, πάρει ΗΔΗ… Νόμπελ, από… 10 χρονών).

[Fotis13]

Αλλη φορα πριν ποσταρεις κανε ενα προχειρο ελεγχο,μην βαζουμε οτι μπουρδα βρισκουμε μπροστα μας απο μπλογκς-σαιτ του κ@λου,ειπαμε επειδη το βρηκαμε στο νετ δεν λεει τιποτα ,ανοιγουμε και κανα βιβλιο που και που πριν αμπελοφιλοσοφησουμε...

[arxaggelos]

Ένα έχω να πω:

Colorless green ideas sleep furiously.