Πάνω από 5000 καλλιτέχνες περιμένουν στη σειρά για προώθηση μέσω του Pirate Bay

[dimitris2006]

Κατά καιρούς οι δισκογραφικές εταιρείες αλλά και το Hollywood έχουν κατηγορήσει το Pirate Bay ως μία από τις μεγαλύτερες απειλές τους, αλλά όπως φαίνεται χιλιάδες είναι οι καλλιτέχνες που έχουν αντίθετη άποψη. Τις τελευταίες εβδομάδες περισσότεροι από 5000 ανεξάρτητοι καλλιτέχνες έχουν έρθει σε συμφωνία με το Pirate Bay για την προώθησή τους μέσα από τη δημοφιλέστερη ιστοσελίδα torrent στον κόσμο. Όσοι ήταν αρκετά τυχεροί να προλάβουν να προβληθούν μέχρι και σήμερα έτυχαν ιδιαίτερης προώθησης και μερικοί από αυτούς απέσπασαν θετικά σχόλια από το κοινό. Για πολλούς καλλιτέχνες η “αφάνεια” είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από την πειρατία, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα που το Pirate Bay προσπαθεί να ελαττώσει.

 

Νωρίτερα μέσα στο χρόνο η ιστοσελίδα εγκαινίασε μια νέα πλατφόρμα προώθησης για μουσικούς, παραγωγούς ταινιών και συγγραφείς. Για να τους βοηθήσει να φτάσουν ένα ακροατήριο της τάξεως των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, το Pirate Bay τους έδωσε χώρο στην ιστοσελίδα του αντικαθιστώντας το λογότυπό του.

 

Οι καλλιτέχνες που επιλέγουν να προωθηθούν μέσα από Pirate Bay πρέπει να επιστρέψουν δωρεάν υλικό στην κοινότητα, και δεν είναι λίγοι αυτοί που το έχουν ήδη πραγματοποιήσει. Η λίστα συμπεριλαμβάνει και το συγγραφέα best seller βιβλίων Paulo Coelho, που όπως αναφέρει είναι μεγάλος υποστηρικτής της ιστοσελίδας.

 

Το Pirate Bay αν και ξεκίνησε με φιλοδοξία την προσπάθειά του, δε μπορούσε να περιμένει την τεράστια αποδοχή που είχε το εγχείρημά του στους νέους καλλιτέχνες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του τραγουδιστή George Barnett, ο οποίος πρόσθεσε 4.000 θαυμαστές στο Facebook κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, ενώ το video του είχε πάνω από 85.000 θεάσεις. Ακόμη η ταινία μικρού μήκους The Chase του Tomas Vergara 250.000 προβολές σε τρεις μόλις ημέρες.

 

 

Στόχος του Pirate Bay είναι να “δώσει πραγματικά κάτι πίσω στους δημιουργούς αυτού του κόσμου. Να τους δώσει μια πραγματική ώθηση, αντί την εκμετάλλευση των δισκογραφικών εταιρειών με πνευματικά δικαιώματα με σκοπό το εμπορικό κέρδος”.

 

Site: torrentfreak.com

[Haros]

Όταν ο George Barnett γίνει πραγματικά γνωστός, τον πιάσει μια δισκογραφική και βγάζει αρκετά χρήματα από αυτό που κάνει, τα ξαναλέμε αν θα ανεβάσει μόνος του δωρεάν το album του...

[twiner]

@Haros: οι Radiohead το έκαναv. Γιατί να μην το κάνει κι ο George Barnett; ...

[JERONIMO888]

Όταν ο George Barnett γίνει πραγματικά γνωστός, τον πιάσει μια δισκογραφική και βγάζει αρκετά χρήματα από αυτό που κάνει, τα ξαναλέμε αν θα ανεβάσει μόνος του δωρεάν το album του...

 

Συνηθως οταν καποιος σε βοηθαει να βρεις δουλεια και να συνεχισεις να ζεις αντι να ψαχνεις στα σκουπιδια του εισαι υποχρεος για μια ζωη και δεν τον γραφεις στα αρχιδια σου.

[go.george]

Συνηθως οταν καποιος σε βοηθαει να βρεις δουλεια και να συνεχισεις να ζεις αντι να ψαχνεις στα σκουπιδια του εισαι υποχρεος για μια ζωη και δεν τον γραφεις στα αρχιδια σου.

 

Πλην-"ηθως" ομως? Ειδικα οταν προκειται για δισκογραφικες...

[vste]

Και ο Πλιατσικας εδω το εκανε... Εδωσε δωρεαν το αλμπουμ του... Και δεν τον λες και αγνωστο... Μπραβο σε οσους καλλιτεχνες τολμανε!!!

 

Εδω ειναι τι ειχε πει ο Πλιατσικας για την δωρεαν διαθεση του δισκου του...

 

Ζούμε σε παράξενες εποχές... Κάποιοι τις χαρακτηρίζουν ιδιαίτερες, θέλοντας να τους δώσουν μια αίσθηση άφεσης και νεωτερισμού. Σημασία έχει όμως ότι - τουλάχιστον για μένα - το «παράξενες» είναι πιο προσωπικός χαρακτηρισμός, γιατί από μικρός ήθελα πάντα να αποστασιοποιούμαι απ' όλα εκείνα τα πράγματα που συνέβαιναν γύρω μου και μου ήταν αδύνατο να τα καταλάβω, πριν μπορέσω να έχω την ευκαιρία ή την βοήθεια από κάποιον τρίτο, ώστε να τα νιώσω και να τα κατανοήσω με όποιον τρόπο μου ήταν δόκιμος κάθε φορά.

 

Για μένα, στην εποχή μας, «παράξενο» αλλά όχι πια ακατανόητο είναι η ταχύτητα... η ταχύτητα της είδησης, ο μηδενισμός της απόστασης, η εύκολη και γρήγορη - με ή χωρίς εισαγωγικά - επικοινωνία. Θυμάμαι κάποτε ρωτούσα την δισκογραφική εταιρία πώς τα τραγούδια της μπάντας των ΠΥΞ ΛΑΞ, θα μπορούσαν να τα μάθουν στην Αργεντινή, στην Αυστραλία ή ακόμα και στην κοντινή Αγγλία. Η απάντηση, για πολλά χρόνια, ήταν στερεότυπη και η διαδικασία τόσο χρονοβόρα που θύμιζε ελληνικό δημόσιο. Το διαδίκτυο, όπως και το κινητό τηλέφωνο σε άλλα πράγματα, ήρθε να τ' αλλάξει όλα αυτά μονομιάς, αλλάζοντας όμως την ίδια στιγμή, αστραπιαία και πολλούς από τους πρωταγωνιστές του έργου. Οι εταιρίες δίσκων αντέδρασαν, γιατί γρήγορα κατάλαβαν ότι ολόκληρη η βιομηχανία τους, που πλησίαζε να γίνει 100 χρονών, κινδύνευε συθέμελα.

 

Οι καλλιτέχνες είχαν διττή στάση, προερχόμενη κυρίως από το ιδεολογική σύγχυση που σου προκαλεί το διαδίκτυο. Τι ωραία να σ' ακούν την ίδια στιγμή στα πέρατα του πλανήτη, χωρίς όμως να αμείβεται ο κόπος, ο μόχθος, η εργασία όλων όσων εργάζονται και συνεργάζονται μαζί σου... Το πιο εύκολο πράγμα είναι να λες πόσο χαίρεσαι που τα τραγούδια σου κυκλοφορούν ελεύθερα για να τ' ακούσει όποιος θέλει και να τα αγαπήσει ή να τα απορρίψει, έχοντας όμως και στο πίσω μέρος του μυαλού σου το βασανιστικό ερώτημα της επιβίωσης και την κατάρρευση του συστήματος, το οποίο σε βοήθησε να φτάσεις να έχεις όλους αυτούς τους χιλιάδες δέκτες.

 

Νιώθω ότι είμαστε στην μέση του έργου και καθώς οι μήνες περνούν, αντιμετωπίζω στις περιοδείες μου κάτι που ήταν λογικό και μοιραίο να συμβεί... το διαδίκτυο βοήθησε κάποιοι άνθρωποι να μάθουν τα τραγούδια μου και εν τέλει να μ' εκτιμούν γι' αυτά που πιστεύω και προσπαθώ να μοιραστώ, χιλιάδες κόσμου, αριθμητικά πολλαπλάσιος απ' αυτόν που θα είχε αναρωτηθεί «Ποιος έχει λόγο στην αγάπη» αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο.

 

Δεν ξέρω αν «Πηγαίνω μόνος» όπως έλεγα πριν από κάποια χρόνια, αλλά αυτή η εμπειρία απ' την επαφή μου με τον κόσμο με κάνει να τολμήσω να δώσω τα καινούργια μου τραγούδια δωρεάν πρώτα στο διαδίκτυο, μέσα από την υψηλότερη σε επισκεψιμότητα ελληνική ιστοσελίδα, αυτή του in.gr.ώστε αυτό που έτσι κι αλλιώς θα γινόταν με ένα τρόπο αφιλόξενο και ασύδοτο πολλές φόρες να γίνει με τον δικό μας τρόπο και την ποιότητα προσέγγισης που αξίζει η μουσική από όποιο μέρος του κόσμου κι αν προέρχεται.

 

Η δισκογραφία είναι γεμάτη πρωτιές, κυρίως αριθμητικές... Αυτή η απόφαση, που πρώτη φορά νομίζω παίρνει ένας καλλιτέχνης - τουλάχιστον στην Ελλάδα - και με την σύμφωνη γνώμη της δισκογραφικής του εταιρίας(έχω την ανάγκη να το αναφέρω αυτό γιατί ήταν όντως μια γενναία απόφαση. Να μην λέμε μονό τα στραβά), έχει για μένα ένα συμβολικό χαρακτήρα για όλα όσα το ίδιο το διαδίκτυο πρεσβεύει αλλά και για όλα όσα εγώ πιστεύω ότι η μουσική κρύβει ως κομμάτι της ανθρώπινης σκέψης και της ανθρώπινης ψυχής.

 

Η ευκαιρία αυτή μου δίνεται με την βοήθεια της Amstel, χάρη στην οποία εξασφαλίστηκε η αμοιβή όσων συνεργάστηκαν μαζί μου για αυτά τα καινούργια τραγούδια. Πράγμα το όποιο ήταν η πιο σημαντική προϋπόθεση για μένα.

 

Για 20 μέρες λοιπόν τα τραγούδια μου θα είναι ελεύθερα να ταξιδέψουν σ' όποιον επισκεφθεί το in.gr και ακολούθως θα πάρουν τον δρόμο τους, ώστε να τα βρουν οι τελευταίοι ρομαντικοί, που επιλέγουν ν' ακούν μουσική αγοράζοντας ένα CD από τα εναπομείναντα καταστήματα δίσκων

 

Η μουσική παραμένει μία... με όποιο τρόπο κι αν μεταδίδεται...

[trademan174]

Και η άλλη παράθεση:

Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: "Τα" της δουλειάς μου (περί παράνομου downloading & επανάστασης)

 

Τελευταία, ακούω συχνά (και μάλιστα απο ανθρώπους μορφωμένους, πολιτικοποιημένους και μουσικόφιλους), την άποψη οτι η μουσική θα έπρεπε να διατίθεται δωρεάν και οτι η πειρατεία και το παράνομο downloading είναι καθ' όλα θεμιτά. Ισχυρίζονται μάλιστα με πάθος οτι αυτό είναι καλό και για τον καλλιτέχνη, μιας και αποτελεί διαφήμισή για το έργο του, αλλά θα φέρει και περισσότερο κόσμο στις ζωντανές του εμφανίσεις. Είναι τραγικό για μένα, άνθρωποι σκεπτόμενοι να συζητάνε ως ειδήμονες για έναν εργασιακό χώρο (γιατί η τέχνη είναι και δουλειά!), για τον οποίο όπως φαίνεται, ξέρουν τόσα λίγα. Επειδή αυτό που κάνουμε απευθύνεται τόσο άμεσα στο κόσμο, αυτόματα νομίζουν όλοι πως ξέρουν καλά οτιδήποτε αφορά την εργασία μας και σ' αυτό, φταίμε κι εμείς οι ίδιοι γιατί δεν φροντίσαμε ποτέ να διευκρινίσουμε τα πράγματα.

 

Έχω ακούσει με τ' αυτιά μου, 5 με 6 χρόνια πριν, μεγάλο όνομα του “έντεχνου”, να παρακινεί τον κόσμο να κατεβάζει δίσκους. Φυσικά! Όταν ακόμα οι εταιρείες έδιναν λεφτά αβέρτα για τις παραγωγές του και όταν είχε κλεισμένα 100 live μέσα στην χρονιά με μεροκάματο παχυλό, τι τον νοιάζει τι θα κάνει ο νεος καλλιτέχνης που βγαίνει τώρα, τι τον νοιάζει απο που θα πληρωθεί ο στιχουργός του τραγουδιού του και τι τον νοιάζει αν το σύστημα 5 με 6 χρόνια αργότερα καταρρεύσει και τον πάρει και αυτόν η μπάλα. Το θέμα είναι πως πείθεις τους 5 χιλιάδες ανθρώπους που ήταν απο κάτω και ζητοκραύγαζαν γι' αυτή την επαναστατική κουβέντα του ινδάλματος τους πως το πράγμα δεν πάει έτσι και οτι αυτό είναι φτηνός λαϊκισμός! Μεγάλο μέρος των καλλιτεχνών εναλλακτικής μουσικής της χώρας εμφύσησαν στο αντίστοιχο κοινό οτι είναι επαναστατική πράξη να αποκτάς τζάμπα τους δίσκους που σου αρέσουν και το παράνομο downloading έγινε ξαφνικά σημαία επανάστασης.

 

Ναι, συμφωνώ οτι η τέχνη είναι ένα κοινωνικό αγαθό και λειτούργημα, αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι είναι και δουλειά. Μια δουλειά σκληρή και απαιτητική που για να υλοποιηθεί χρειάζονται ένα σωρό άλλοι άνθρωποι και που ΠΡΕΠΕΙ να πληρώνεται όπως όλες οι δουλειές. Ναι επίσης συμφωνώ ότι οι πουτάνες οι εταιρείες εκμεταλλεύτηκαν την τέχνη και θησαύρισαν! Το ίδιο όμως έκανε και η βιομηχανία της ντομάτας σε βάρος του αγρότη και η αυτοκινητοβιομηχανία σε βάρος του εργάτη. Εκεί, ο σκεπτόμενος και πολιτικοποιημένος, πατάει πόδι και διεκδικεί τα δικαιώματα του εργάτη με διαμαρτυρία, απεργία και ενημέρωση. Στην δικιά μου την δουλειά όμως, όχι! Σου λέει, να καταργηθεί εντελώς το προϊόν ως εμπορικό μέσο, για να εκδικηθούμε την εταιρεία που είναι κακιά. Μαζί όμως με την εταιρεία εκδικηθήκαμε και όσους καλλιτέχνες ήταν “καθαροί”, και τους μουσικούς που ζούσαν απο την δισκογραφία και, στο τέλος, και την ίδια την μουσική, η οποία φτωχαίνει ενορχηστρωτικά και ηχητικά, λόγω κόστους.

 

Και μετά έρχεται το άλλο επιχείρημα. “Θα τα βγάζεις απο τις ζωντανές σου εμφανίσεις”. Πρώτον. Τι να πρωτοβγάλω? Τις 150 ώρες στούντιο που στην καλύτερη περίπτωση κοστίζουν 4500 ευρώ, τα μεροκάματα των μουσικών που επίσης στην καλύτερη των περιπτώσεων κοστίζουν 1500 ευρώ (αν έχεις καλούς φίλους!), τον γραφίστα, τον μακετίστα, την διαφήμιση, την κοπή, την Α.Ε.Π.Ι? Για να μην συμπεριλάβω την τετράμηνη ή πεντάμηνη αφιέρωσή μου σ' αυτό και τον έναν χρόνο πνευματικής εργασίας πριν από αυτό για την σύνθεση των τραγουδιών. Όπως καταλαβαίνει κανείς, αν τα έξοδα παραγωγής του δίσκου μπούνε στο εισητήριο της παράστασης, τότε οι διαμαρτυρίες και η απαξίωση της δουλειάς μας θα είναι πολύ χειρότερη. Δεύτερον. Άντε πες οτι εγώ τα κουτσοβγάζω απο τα live μου και επιβιώνω. Απο πότε θεωρούμε δεδομένο οτι όλοι όσοι ασχολούνται με την τέχνη, μπορούν να την παρουσιάσουν σε ζωντανό κοινό το οποίο θα πληρώσει εισιτήριο? Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις καλλιτεχνών που δεν μπορούν και που δεν είναι η φύση της τέχνης τους τέτοια ωστε να κάνουν παραστάσεις. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί αν η τέχνη διατίθεται δωρεάν? Για να μην βάλω στο παιχνίδι τους τεχνικούς των στούντιο, τους ηχολήπτες και πολλούς άλλους.

 

Εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω δυο πράγματα. Το ένα είναι οτι ζούμε στον καπιταλισμό, άρα δεχόμαστε οτι υπάρχει το υπερκέρδος και οτι υπάρχουν οι εταιρείες που λειτουργούν ως μεσάζοντες σε όλα τα προϊόντα. Αυτοί που δεν συμφωνούν με τον καπιταλισμό (και μέσα σ' αυτούς είμαι κι εγώ), οφείλουν να δώσουν την μάχη τους, αλλά δεν μπορούμε με μια ιδεολογική επίφαση να αφαιρούμε το δικαίωμα στην αμειβόμενη εργασία σε μια μόνο μερίδα ανθρώπων απλά επειδή έτυχε η τεχνολογία να καταφέρει, να καταστήσει το δικό τους μόνο προϊόν δωρεάν. Θέλω να πω, μακάρι να φτάσουμε σε τέτοια τεχνολογικά και κοινωνικά επίπεδα, ώστε όλα τα προϊόντα να είναι δωρεάν και να είναι τόσο ευκολη η παραγωγή τους ώστε να μηδενιστεί η εμπορική αξία τους, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί, τι θα γίνει? Νιώθω μερικές φορές πως αν διεκδικήσω να σταματήσει το παράνομο “κατέβασμα” ή αν βρεθεί μια φόρμουλα να παίρνουμε δικαιώματα απο το υλικό μας που βρίσκεται στο διαδίκτυο, θα βρω απέναντι μου πολλούς απ' αυτούς που ακούν και αγαπούν την μουσική μας .

 

Το δεύτερο είναι ότι θέλω να διαχωρίσω την κουβέντα αυτή απο την συγκεκριμένη συγκυρία της κρίσης. Για μένα είναι σημαντικό να αναγνωριστεί το δικαίωμα μου να θέλω να πληρώνομαι για την δουλειά μου, ακόμα και απο τους ανθρώπους που λόγω συνθηκών, δεν μπορούν να αγοράσουν τον δίσκο μου και τον κατεβάζουν. Στην τελική είναι τόσο τραγική η κατάσταση που δεν περιμένω απο κανέναν να δώσει λεφτά για την τέχνη! Δέχομαι να κατεβάσει κάποιος τον δίσκο μου όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, αλλά δεν δέχομαι να απαξιώνει συνειδητά την εργασία μου, απλά επειδή μπορεί να την έχει τζάμπα και τον θέλω στο πλάι μου όταν θα αγωνιστώ να διεκδικήσω τα εργασιακά μου δικαιώματα (τα οποία μόνο εγώ και οι συνάδελφοι μου ξέρω ποια είναι ακριβώς) όπως κι εγώ αγωνίζομαι στο πλάι όλων των εργαζομένων.

 

 

 

Υ.Γ. Αν η κοινωνία έχει φτάσει σε σημείο να ξαναβάλει στη συζήτηση το αν η πνευματική εργασία θα πρέπει να αμείβεται ή όχι τότε είμαι έτοιμος να δεχτώ ό,τι αποφασίσει (Μπορεί οι κοινωνικές εξελίξεις και οι εποχές να απαιτούν να πάρει η τέχνη την θέση που είχε πριν 200 χρόνια, δηλαδή, μουσική χωρίς πνευματική ιδιοκτησία, χωρίς επαγγελματίες χωρίς καταγραφή κ.τλ), αλλά δεν ξέρω τι θα κάνουμε μετά χωρίς τα 800 giga μουσικής στον σκληρό μας δίσκο, γιατί όπως καταλαβαίνετε, κανείς δεν θα μπορεί να παράγει δίσκους σε αυτή την περίπτωση.[/b]

Πηγή

[21century]

Μήπως κάποια στιγμή θα έρθει το τέλος των δισκογραφικών εταιριών....νωρίτερα από ότι περιμένουμε...

[vste]

Και η άλλη παράθεση:

 

Πηγή

 

 

Την απαντηση πιστευω οτι την δινει ο Κος George Barnett.. Νεος (και αγνωστος μουσικος) που διαλεξε αυτον τον τροπο για να γινει γνωστος... Η οι Die Antwoord να αναφερω και καποιους αλλους...

[mants118]

μπράβο του πάντως του George..!!!

 

Ο Πλιάτσικας ποιος είναι;;;

[FedonasP]

Τωρα πια τα λεφτα τα βγάζουν απο τις συναβλιες και γενικοτερα τις εμφανισεις (παρτι,TV,μαγαζιά κτλ) τις δισκογραφικες τις ειχαν αναγκη περισοτερο για διαδοθουν στις μαζες και να ακουγοντε.. (με το αζημιωτο φυσικα) τωρα που υπαρχει το ιντερνετ ολο και περισοτεροι θα στραφουν σε αλλες λυσεις PR οπως myspace,itunes,thepiratebay κτλ

[j11h]

Και η άλλη παράθεση:

 

Και μετά έρχεται το άλλο επιχείρημα. “Θα τα βγάζεις απο τις ζωντανές σου εμφανίσεις”. Πρώτον. Τι να πρωτοβγάλω? Τις 150 ώρες στούντιο που στην καλύτερη περίπτωση κοστίζουν 4500 ευρώ, τα μεροκάματα των μουσικών που επίσης στην καλύτερη των περιπτώσεων κοστίζουν 1500 ευρώ (αν έχεις καλούς φίλους!), τον γραφίστα, τον μακετίστα, την διαφήμιση, την κοπή, την Α.Ε.Π.Ι? Για να μην συμπεριλάβω την τετράμηνη ή πεντάμηνη αφιέρωσή μου σ' αυτό και τον έναν χρόνο πνευματικής εργασίας πριν από αυτό για την σύνθεση των τραγουδιών. Όπως καταλαβαίνει κανείς, αν τα έξοδα παραγωγής του δίσκου μπούνε στο εισητήριο της παράστασης, τότε οι διαμαρτυρίες και η απαξίωση της δουλειάς μας θα είναι πολύ χειρότερη. Δεύτερον. Άντε πες οτι εγώ τα κουτσοβγάζω απο τα live μου και επιβιώνω. Απο πότε θεωρούμε δεδομένο οτι όλοι όσοι ασχολούνται με την τέχνη, μπορούν να την παρουσιάσουν σε ζωντανό κοινό το οποίο θα πληρώσει εισιτήριο? Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις καλλιτεχνών που δεν μπορούν και που δεν είναι η φύση της τέχνης τους τέτοια ωστε να κάνουν παραστάσεις. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί αν η τέχνη διατίθεται δωρεάν? Για να μην βάλω στο παιχνίδι τους τεχνικούς των στούντιο, τους ηχολήπτες και πολλούς άλλους.

 

Σιγα ρε τον καλλιτεχνη που θελει και ολους αυτους στα ποδια του!Δηλαδη τι να μας πουνε πραγματικοι καλλιτεχνες που φαγαν την ζωη με το κουταλι και πεθανανε παμφτωχοι.Ελεος πια με αυτην την γκρινια τον <<καλλιτεχνων>>.Στο κατω κατω κι εγω δεν συμφωνω να ειναι ολα τζαμπα αλλα ναμην εχει ενα cd 20+ ευρω,5 και πολλα ειναι.

[elalekom]

Μπράβο στο παιδί, πάνω από όλα μετράει η κίνηση και η διάθεση του να προωθήσει τον εαυτό του, μοιράζοντας αυτό που δεν θα πουλούσε. Δεν ξεφεύγουν και πολύ από τα όρια του σύγχρονου marketing, αλλά έστω και έτσι.

Γνώμη μου είναι πως και οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να καταλάβουν πως δουλεύουν, όχι ότι κερδίσαν το Λόττο. Βγαίνει ο κάθε τυχαίος, που θα έπρεπε να αλλάξει επάγγελμα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, και βγάζει εκατομμύρια. Την ίδια ώρα

που πολλοί ποιοτικοί (σε όλα τα είδη) μένουν στην αφάνεια, και δεν τους ανακαλύπτεις αν δεν ψάξεις αρκετά. Αυτοί συνήθως αναγκάζονται να διατηρούν και καθημερινές δουλείες ταυτόχρονα...

 

Την απαντηση πιστευω οτι την δινει ο Κος George Barnett.. Νεος (και αγνωστος μουσικος) που διαλεξε αυτον τον τροπο για να γινει γνωστος... Η οι Die Antwoord να αναφερω και καποιους αλλους...

 

off topic: Τους Die Antwoord για καλούς τους έβαλες;

[amanitis]

Κακά τα ψέμματα, το Pirate bay και γενικά όλα τα site τέτοιους είδους είναι μια πολύ καλή διαφήμιση για όλους τους καλλιτέχνες!

[Επισκέπτης]

Όταν ο George Barnett γίνει πραγματικά γνωστός, τον πιάσει μια δισκογραφική και βγάζει αρκετά χρήματα από αυτό που κάνει, τα ξαναλέμε αν θα ανεβάσει μόνος του δωρεάν το album του...

 

Οι πραγματικά γνωστοί είναι αυτοί που προωθεί το σύστημα για εμπορικούς λόγους. Συνεπώς πραγματικά γνωστοί γίνονται αυτοί που ξεπουλιούνται.

 

Αυτό δε σημαίνει ότι αυτός είναι ο κανόνας.

 

Οι μαζικά γνωστοί είναι αρκετοί.

 

Υπάρχουν, όμως, σημαντικότατοι καλλιτέχνες σχετικώς άγνωστοι, που δεν ξεπουλήθηκαν ποτέ, γι' αυτό και δεν προωθήθηκαν ποτέ από τα κυκλώματα. Επειδή δεν υπήρχε ψωμί να βγει από αυτούς. Για τις εταιρίες.